اخبار دندانپزشکی و پزشکی

آیا دیابت تاثیری بر بیماریهای دهان و دندان دارد؟

آیا دیابت تاثیری بر بیماریهای دهان و دندان دارد؟
[ad_1]


روز ملی دیابت بهانه ایست برای توجه به این بیماری همه گیر جهانی، اصول پیشگیری از ابتلا، نحوه درمان و تاثیر آن بر زندگی و سلامت افراد.
روابط عمومی دانشکده دندانپزشکی بابل، کفتگویی درباب تاثیر دیابت بر سلامت دندانها با دکتر آرزو جوانی استادیار گروه جراحی دهان و فک و صورت، ترتیب داد.

روز ملی دیابت بهانه ایست برای توجه به این بیماری همه گیر جهانی، اصول پیشگیری از ابتلا، نحوه درمان و تاثیر آن بر زندگی و سلامت افراد. 

روابط عمومی دانشکده دندانپزشکی بابل، کفتگویی درباب تاثیر دیابت بر سلامت دندانها با دکتر آرزو جوانی استادیار گروه جراحی دهان و فک و صورت، ترتیب داد.

 

علت  اهمیت دیابت چیست؟

دیابت یک بیماری متابولیک مزمن و شایع است و زمانی اتفاق می افتد که  پانکراس انسولین کافی تولید نمی کند یا بدن نمی تواند به طور مؤثری از انسولین تولید شده استفاده کنید. دیابت یکی از علل اصلی مرگ زودرس در بسیاری از کشورهاست. حدود 5٪ از جمعیت جهان تحت تأثیر دیابت قرار دارند و پیش بینی می شود که تعداد بیماران مبتلا تا سال 2030، 50٪ افزایش یابد. با توجه به این روند، درک بهتر دیابت و بهبود مراقبت های دندان پزشکی از بیماران دیابتی ضروری است.

 

آیا دیابت در ایجاد و پیشرفت  بیماریهای دهان و دندان تاثیر می گذارد؟

مهم ترین عوارض سیستمیک دیابت شامل حمله قلبی ، بیماری کلیوی ، قطع عضو به دنبال عدم ترمیم آسیب ، نابینایی و آسیب اعصاب محیطی است. طبق مطالعات انجام شده بیش از 90٪ بیماران دیابتی دارای تظاهرات دهانی بوده اند. بیماری پریودنتال ، از دست دادن دندان ، خشکی دهان ، پوسیدگی ، سوزش دهان ، اختلال چشایی و اختلال عملکرد غدد بزاقی ، تاخیر در ترمیم زخم ، لیکن پلان ، زبان جغرافیایی و کاندیدیازیس از جمله تظاهرات دهانی مرتبط با دیابت است. متأسفانه بسیاری از بیماران دیابتی از ارتباط بین دیابت بهداشت دهان و دندان اطلاع ندارند و تنها درصد کمی از آنها برای معاینات معمول دندانپزشکی به دندانپزشک مراجعه می کنند.

 

تاثیر دیابت بر بیماری های پریودنتال چگونه است؟

اکثر جمعیت در سراسر جهان از بیماری های پریودنتال رنج می برند. این نوع عفونت معمولاً به عنوان بیماری لثه شناخته می شود. این بیماری به شکل خونریزی و تورم بافت های نرم اطراف دندان ظاهر می شود. بیماری پریودنتال جمعیت زیادی را شامل50 تا 90 درصد از جمعیت بزرگسال در سراسر جهان را تحت تأثیر قرار می دهد. پریودنتیت نوعی از بیماری است که با تجزیه مزمن پریودنشیوم به شکل برگشت ناپذیر و مبتنی بر التهاب مشخص می شود و همچنین بافت های نرم و سخت اطراف دندان را در بر می گیرد. عمدتا افراد مسن بیشتراز بیماری های پریودنتال رنج می برند. مهمترین درمان این بیماری حفظ بهداشت دهان و دندان و مسواک زدن منظم دندان ها است. دیابت یک ریسک فاکتور شناخته شده برای بیماری پریودنتال است که شیوع و بروز آن را تحت تأثیر قرار می دهد. شواهد در مورد رابطه دو طرفه قوی بین دیابت و بیماری پریودنتال در حال افزایش است. میزان تخریب بافت پریودنتال با سطح کنترل متابولیک و مدت زمان حضور بیماری دیابت ارتباط دارد. شیوع پریودنتیت در بیماران دیابتی زیاد است (34٪ -68٪) و پاکت های عمیق و از بین رفتن چسبندگی لثه در بیماران دیابتی  کنترل نشده شایع است. هم چنین خطر از دست دادن استخوان آلوئولار در مقایسه با افراد سالم در بیماران مبتلا به دیابت کنترل نشده 11 برابر بیشتر است. مراقبت های مؤثر پریودنتال می تواند اثرات مفیدی بر نتایج متابولیک در بیماران دیابتیک ایجاد کند.

 

دیابت چگونه باعث افزایش پوسیدگی دندان می شود؟

شواهد موجود شیوع بالای پوسیدگی دندان در بیماران دیابتی در مقایسه با غیر دیابتی ها  را نشان می دهد. تجمع فلور پلاک میکروبی باعث دمینرالیزاسیون و پوسیدگی دندان می شود. در بیماران دیابتی ، کاهش جریان بزاق علاوه بر کاهش سطح کلسیم که باعث پوسیدگی دندان می شود ، باعث کاهش میزان پاکسازی و ظرفیت بافری بزاق هم می شود. کاهش بزاق همچنین مقاومت به باکتری های تولید کننده پوسیدگی را کاهش می دهد. علاوه بر این ، بزاق در بیماران دیابتی حاوی مقادیر زیادی گلوکز است که مقدار کربوهیدرات های قابل تخمیر را برای باکتری های دهان افزایش می دهد.

 

عواقب خشکی دهان چیست؟

Xerostomia یا خشکی دهان، می تواند بر عملکردهای دهانی تأثیر بگذارد و کیفیت زندگی بیمار را به خطر بیندازد. اتیولوژی آن  به عوامل مختلف شامل  بیماری های سیستمیک ، از جمله دیابت ارتباط دارد . ترشحات بزاقی برای سلامت دهان و دندان حیاتی است ، زیرا از طریق مکانیسم های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی به تمیز کردن مکانیکی کمک می کند . کم شدن بزاق می تواند با به خطر انداختن عادات غذایی ، وضعیت تغذیه ای ، گفتاری و تحمل پروتزهای دندانی بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر بگذارد. همچنین می تواند خطر ابتلا به عفونت دهانی مانند کاندیدیازیس را افزایش داده و حساسیت بیمار به پوسیدگی دندان ، بیماری پریودنتال و از دست دادن دندان را افزایش دهد .

 

آیا بیماری دیابت مانعی برای انجام جراحی های دهانی و دندانی محسوب میشود؟

دیابت با ترمیم ضعیف استخوان ، افزایش خطر شکستگی استخوان ، پوکی استخوان و کاهش بازسازی استخوان همراه است. بیماران دیابتی مستعد ابتلا به عفونت و عوارض عروقی هستند. تاخیر در بهبود زخم در بیماران دیابتی به کاهش پاسخ سلولی از جمله کاهش عملکردهای ماکروفاژ ، اختلال در تولید فاکتورهای رشد ، کاهش آنژیوژنز و تأمین ناکافی خون نسبت داده می شود. با اختلال در عملکرد عروق ، کموتاکسی و عملکرد نوتروفیل ، و کاهش متابولیسم پروتئین،  ترمیم بافت نرم و سخت به تأخیر می افتد ، که ممکن است منجر به افزایش ریسک عفونت شود. این مسئله به خصوص در جراحی های داخل دهانی شامل کشیدن دندان تا جراحی های ایمپلنت اهمیت پیدا میکند. با این حال ، بیمارانی که دیابت را کنترل کرده یا از داروهای کاهش قند خون استفاده می کنند ممکن است در معرض خطر افزایش تاخیر در ترمیم زخم پس از کشیدن دندان یا سایر جراحی ها نباشند.

 

راه کنترل عوارض دیابت بر سلامت دهان و دندان چیست؟

تغییر در سبک زندگی (کنترل سطح گلوکز خون و اقدامات مراقبت از خود شامل: پرهیز از سیگار، ورزش، رژیم غذایی سالم و..) ، معاینات منظم دندانپزشکی با تأکید بر ارزیابی پریودنتال و تقویت دستورالعمل های بهداشت دهان و دندان می تواند به طور مؤثری از بروزعوارض دهانی دیابت جلوگیری کند.

 

[ad_2]
منبع

دیدگاهتان را بنویسید